Oryginalna wersja ¿wiadectwa Calka Perechodnika - mieszka¿ca Otwocka, policjanta ¿ydowskiego w tamtejszym getcie. Tekst zawiera oskar¿enie narodu niemieckiego, jednocze¿nie polskiego i ¿ydowskiego. Autor bierze równie¿ na siebie du¿¿ cz¿¿¿ odpowiedzialno¿ci za ¿mier¿ swojej ¿ony i dwuletniej córeczki. Nakre¿la postaci znanych mu Polaków i ¿ydów. Bezwzgl¿dnie obna¿a ich slabo¿ci i wady, które doprowadzily do spolecznego przyzwolenia na zaistnienie tak nieludzkich sytuacji.
"Spowied¿" zostala spisana w roku 1943, a jej autor nie doczekal wyzwolenia. Policjanci wprowadzaj¿ wlasnych ojców, matki do wagonów, sami zamykaj¿ drzwi na zasuw¿, jakby przybijali gwo¿dzie do wieka trumny jeszcze za ¿ycia. Tempo pracy szalone, ucisk w skroniach, niezno¿ny ból w sercu i jedna idea: zaraz zabierzemy ¿ony z dzie¿mi i uciekniemy z tego przekl¿tego placu. Jeden policjant wr¿cza ojcu swemu trucizn¿, a jego braciszek, ¿liczny szesnastoletni chlopak krzyczy i placze: "Zygmunt, Zygmunt, a dla mnie". Jak mrok zapada, wszystkich ju¿ zaladowano. Niemcy dochodz¿ do ¿on policyjnych, zaczynaj¿ je segregowa¿, dzieci nie b¿d¿ zwolnione!
Calek, Calek, co mam robi¿? Zygmunt, co mam robi¿? Mojsze, co mam robi¿? M¿¿owie nasi, co mamy robi¿? Nieprzytomny chwytam Alu¿k¿, krew krwi mojej i odstawiam na bok. Stoi sama, zdziwiona, glodna i ¿pi¿ca. Mo¿e nie rozumie, czemu ojciec, taki dobry zawsze dla niej, zostawia j¿ sam¿, w ciemno¿ciach. Stoi i nie placze, tylko oczy si¿ ¿wiec¿, te oczy, wielkie oczy!
