Sona Van (właściwie: Ter-Howhannisjan) to znana ormiańska poetka i podróżniczka. Urodziła się w Erywaniu, Armienii. Jej dziadek, szanowany ormiański duchowny z wschodnioanatolijskiego miasta Wan (stąd - pseudonim literacki poetki) w straszliwym 1915 roku przebywał w Istambule wraz z dużą częścią swej rodziny. Wszyscy oni byli naocznymi świadkami czy wręcz ofiarami okrucieństw młodotureckich bojówek.
Powracając do rozmyślań o tamtych strasznych czasach, Sona dokonuje swego rodzaju poetyckiego rachunku sumienia. W szkicu „Życiorys całego wieku a nawet jeszcze dłuższy" napisze:
„Ponieważ jestem w pełni przekonana, że nikt nie ma prawa dotykać tego tematu poza ocalałymi, którzy byli świadkami tych zdarzeń, to - niczym przestępca złapany na gorącym uczynku - drę swoje notatki na strzępy i wrzucam je do kosza. Jestem pewna, że tę moją próbkę autobiografii powiązanej z historią Wielkiej Rzezi spotkałby ten sam los, gdyby motywem jej powstania było szukanie rozgłosu czy też upustu dla poetyckiej elokwencji, nie zaś milczenie czaszek zapełnianych piaskiem w przeciągu stu lat i przeraźliwy, nienaturalny szum prawdziwej rzeki krwi - codziennie kaleczący moje uszy".
Powyższe słowa w dużym stopniu określają również poetycką kompozycję „Libretta dla pustyni" i ukształtowanie bohaterki lirycznej całego tomu, którego brzmienie jest wyciszone, pozbawione egzaltacji i patosu. To nie szkic do pejzażu apokalipsy - to próba oglądu cierpienia wyłącznie poprzez refleksy bólu w źrenicach wyjątkowo czułego medium: bólu świata w źrenicach kobiety.
