Uit een interview van Els Vermeir, afgenomen door Patrick Bernauw:

Patrick: "Een tijdje geleden kwam ik op het idee, samen met mijn cursisten Literaire Creatie aan de Academie voor Podiumkunsten van Aalst, een project uit te werken rond de beruchte (volks)figuur van Pee Klak, vooral bekend in Aalst en omstreken.  En toen, ineens, en terwijl de anderen nog aan ’t nadenken waren, bleek Els Vermeir in haar eentje al zowat een volledig boek bij elkaar geschreven te hebben. Ik vroeg mij af: welke pillekes heeft die genomen?"

Els: "Nee, Patrick, er zijn geen pillekes aan te pas gekomen. Eerst wist ik ook helemaal niet hoe ik eraan moest beginnen. Ik had wel het boek van Ben Putteman gelezen en hier en daar wat dialectwoorden van vroeger opgezocht, maar verder had ik geen idee wat ik daarmee kon doen. Tot ik Pee ontmoette."

Patrick: "Jamaar, deze Pee... die was toch al lang dood? Al sinds 1929, als ik het goed heb?" 

Els: "Dat klopt, maar een Geest heeft het eeuwig leven hé. Hij leek in elk geval als twee druppels water op de foto’s die van hem bestaan. Ja, en toen begon hij te vertellen, en ik moest dat alleen nog maar opschrijven… dus dat ging eigenlijk vanzelf.

Patrick: "Dat boek van u is met andere woorden geen fictie, maar een waarheidsgetrouw verslag?"

Els: "Ja, zo kan je ’t wel stellen."

En hier zijn dus de fameuze interviews, afgenomen door Els Vermeir van "De Geest van Pee Klak", zoals we die ook in het gelijknamige boek kunnen vinden.