Liburu hau 2011.eko uztailaren 13ko gauean hasten da. Bittor Kapanaga, konorte gabe, azken arnasetan dago Gasteizko Santiago ospitalean eta gau luze horretan ni neu bere ondoan jagole eta zelatari nagoelarik, biok biotara hainbat urtetan izan genituen elkarren arteko solasaldia bailitz, berarengandik hartutako eta ikasitako gogoetak eta kontaketak aurkituko dituzu bertan. Euskal kulturgileok ezizen ugariz bataiatu izan dugu: "Rara Avis" Xabier Kintanak, "Profeta" Jon Lopategik, "Aitzindaria" Jose Luis Lizundiak, "Aztia" Igor Elortzak, "Euskeraren jagolea" Juan Manuel Etxebarriak, "Otxandioko jakituna" Bitoriano Gandiagak, "Druida" Joseba Sarrionandiak, "Pentsalari-ikerlaria" Xabier Amurizak edota euskal Sokrates, beste hainbatek. Bittor, Amaren Sua biztu nahian zebilen neure jakin-minaren ezagutza handiko iturria izan dut. Psikologo-filosofoa ere bazen, euskeraren erroak ikertzen eta garatzen ziharduen euskaltzalea. Eta hizkuntza, ibilian dabilen harria, darabilguna eta garabiltzana dugunez: "Bittor, Izan Gare, Bagare eta Izango Gare".